Fizjotrening Kielce

Kinesiotaping to metoda terapeutyczna wykorzystywana przez fizjoterapeutów, polegająca na oklejaniu specjalnie do tego przeznaczonymi taśmami kinezjologicznymi określonych miejsc na ciele. Plastrowanie dynamiczne, dzięki zwiększeniu przestrzeni między skórą a mięśniami, ma działanie przeciwbólowe, użycie taśm kinesio powoduje rozluźnienie mięśni i zmniejszenie ich napięcia. Ponieważ plastry stabilizują stawy, znajdują zastosowanie podczas uprawiania sportu – zapobiegają powstawaniu kontuzji.

Kinesiotaping – wskazania. Komu może pomóc plastrowanie dynamiczne?

Metoda kinesiotapingu jest skuteczna w przypadku bardzo wielu schorzeń i przypadłości o charakterze zarówno ostrym, jak i przewlekłym. Jej zastosowanie nie ogranicza się jedynie do obszaru narządu ruchu. Wskazania do kinesiotapingu to :

– urazy i kontuzje typu naderwanie mięśnia, skręcenie stawu (np. skręcenie kostki),
– wady kręgosłupa i klatki piersiowej,
– zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn (np. kinesiotaping kolana, barku i szyi),
– dolegliwości bólowe o podłożu zwyrodnieniowym,
– obrzęki limfatyczne, np. u kobiet po mastektomii (tzw. taping limfatyczny),
– porażenie nerwu twarzowego,
– zaburzenie połykania,
– występowanie rozległych siniaków spowodowanych urazem,
– terapia blizn,
– wady ustawienia stóp,
– pomocniczo – w obniżonym napięciu mięśniowym,
– terapia punktów spustowych,
– terapia pacjentów neurologicznych,
– terapia rozejścia kresy białej i rozstępu mięśnia prostego brzucha,
– dolegliwości bólowe układu mięśniowo-szkieletowego, jak bóle kręgosłupa, bóle kolan, dolegliwości bólowe barku, zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka), bolesność okolic przyczepów (np. łokieć tenisisty), ostroga piętowa,
– stany po urazach: leczenie skręceń i zwichnięć stawów, obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł np. dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa czy paluch koślawy,
– przyspieszenie procesów gojenia po urazach i operacjach (np. po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych lub ścięgna Achillesa),
– leczenie blizn i krwiaków,
– wskazania do drenażu limfatycznego (kinesiotaping limfatyczny), czyli w zaburzeniach krążenia chłonki: obrzęki występujące z powodu choroby, po urazach lub w okresie ciąży,
– korekcja wad postawy, na przykład skoliozy,
– podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu wyczynowego i amatorskiego,
– leczenie niektórych dysfunkcji spowodowanych pracą receptorów skóry i powięzi: zaburzenia równowagi, niektóre zaburzenia oddechowe- 

Kinesiotaping – przeciwwskazania
Ponieważ jest to metoda bezpieczna nie ma wielu przeciwwskazań do jej stosowania. Są to:

– łuszczyca i inne zaawansowane choroby skóry,
– nie zagojone lub trudno gojące się rany,
– stosowanie zabiegów fizykoterapeutycznych, których nie można wykonywać przez powierzchnię plastra,
– uczulenie na klej stosowany w plastrach

Po właściwej aplikacji plastra, utrzymuje się go maksymalnie 7 dni. Po tym czasie należy go zdjąć i zrobić przerwę między kolejną terapią, minimum 24 godziny. Pozwoli to zmyć resztki kleju, zmniejszając ryzyko podrażnień przy kolejnym zastosowaniu. Dodatkową zaletą taśm jest możliwość kontaktu z wodą. Nie należy jedynie, nosząc kinesiotaping, spożywać alkoholu i opalać się.Do efektów można zaliczyć zmniejszenie bólu, zawdzięczane uniesieniu skóry i zniwelowaniu drażnienia receptorów bólowych. Dlatego przez pacjentów plastry kinezjologiczne nazywane są często taśmami przeciwbólowymi. Miejscowa poprawa krążenia krwi i zwiększenie napływu krwi żylnej usprawnia metabolizm i przyczynia się do szybszego usunięcia zbędnych produktów przemiany materii. Kinesiotaping w obrzęku limfatycznym pozwala odprowadzić nadmiar chłonki do większych jej zbiorników i tym samym umożliwia zmniejszenie opuchlizny. Plastrowanie dynamiczne wykorzystuje się również w pediatrii. Korekcja ustawienia kończyn czy wspomaganie funkcji mięśni w torowaniu ruchu to jedne z przykładów użycia kinesiotapingu u dzieci.

Zabieg flossingu to specjalna technika bandażowania, która skutecznie wpływa na szybka poprawę problemów związanych z ograniczeniem zakresu ruchu jak również tych, związanych z bólem odczuwanym podczas ruchu. Cześć ciała poddana zabiegowi flossingu jest dość ciasno owijana miękką, elastyczną taśmą w okolicach stawu lub wokół samego stawu, tak aby w całości zakryć okolice poddawaną zabiegowi. Ten – czasami lekko nieprzyjemny ucisk – utrzymywany jest przez kilka minut, podczas gdy pacjent wraz z fizjoterapeutą wykonują ruchy bierne, wspomagane lub nawet czynne. Zabieg flossingu doskonale dopełnia i wspomaga Terapię Manualną jako że techniki mobilizacji lub manipulacji na stawach obwodowych są zarówno skuteczniejsze jak i mniej uciążliwe dla pacjenta gdy stasuje sie je w kombinacji z flossingem. Po zakończonym flossingu (tj. usunięciu taśmy) efekt to zwykle większy i łatwiejszy do osiągnięcia dla pacjenta zakres ruchomości oraz często, zmniejszenie odczucia bólu podczas wykonywanego ruchu.

Flossing to innowacyjna koncepcja terapeutyczna, która zakłada połączenie czynnego lub biernego ruchu z jednoczesnym zastosowaniem kompresji. Podczas zabiegu dochodzi do ciasnego bandażowania stawów i otaczających je tkanek za pomocą elastycznej taśmy, powodującego ich ucisk, oraz wykonywaniu czynnych, biernych lub wspomaganych ruchów. Do jego przeprowadzenia stosuje się taśmy gumowo – lateksowe, określane również pojęciem floss band. Dzięki jednoczesnemu wykorzystaniu dwóch elementów – ruchu i kompresji – uzyskać można bardzo szerokie i skuteczne oddziaływanie terapeutyczne, istotne dla osób uprawiających sport, ale również poddających się rehabilitacji lub terapii po kontuzjach i urazach czy odczuwający bóle stawów.  

W jaki sposób działa Flossing?

W przypadku urazów i towarzyszących im stanów zapalnych, przy braku odpowiedniego ucisku, w tkankach pomiędzy włóknami tworzą się nieprawidłowe wiązania. Zastosowanie głębokiej i mocnej kompresji z zastosowaniem taśmy sprawia, że zostają przerwane zrosty nieprawidłowe, zaś w ich obrębie dochodzi do zbudowania odpowiednich łączeń, wspomagających właściwą regenerację i powrót do zdrowia. Zabieg taki stymuluje i regeneruje mięśnie i powięź, zapewnia zdrowy stan tkanek, wspomaga ich uelastycznienie i mobilność, a co za tym idzie sprawność fizyczną, zakres ruchu i odporność na kontuzje i urazy. Flossing pomaga również pozbyć się obrzęków i opuchlizn –krótkotrwały, silny ucisk ogranicza przepływ krwi i produktów przemiany materii i wypompowuje je poza poddawany zabiegowi obszar, zaś po usunięciu taśmy dochodzi do napłynięcia nowych płynów, pełnych składników odżywczych. 

Stworzone w celu rozwiązywania problemów całego ciała. Głównym celem jest zapobieganie kontuzjom, polepszenie mobilności i elastyczności mięśni, ścięgien, wieszadeł i stawów, a także zwiększenie możliwości ludzkiego ciała w życiu codziennym, rekreacji oraz sporcie wyczynowym. Podczas Mobility rozciągamy, ugniatamy, rolujemy i masujemy ciało. Jeśli masz problemy z mobilnością ruchową lub rozciąganiem, te zajęcia są właśnie dla Ciebie. Piłeczki i wałki są niezbędnym elementem mobility. Dzięki nim serwujesz swoim mięśniom, więzadłom, ścięgnom automasaż. Regularny masaż zarówno przed, jak i po treningu, poprawia ruchomość stawów, przyspiesza regenerację zmęczonych mięśni, a także umożliwia progres w procesie treningowym.

Cel zajęć: doskonalenie koordynacji ruchowej, zwiększenie siły, spalanie tkanki tłuszczowej, poprawa ruchomości stawów, wzrost kondycji fizycznej
Dla kogo: dla wszystkich
Efekty: redukcja stresu i napięć, sprawność fizyczna, zdrowe plecy

Mobility w praktyce

W praktyce mobility wykorzystuje techniki automasażu z zastosowaniem takich narzędzi, jak piłka lacrosse (która znakomicie sprawdza się w przypadku masażu punktowego), a także różnej długości rollerów. Uzupełnieniem wymienionych elementów jest rozciąganie za pomocą taśm i gum oraz innych sprzętów, które ułatwiają działanie na stawy. Czy wykonując mobility powinniśmy robić to, co wszyscy? Odpowiedź brzmi: niekoniecznie. Najpierw należy określić swój problem i złagodzić jego przyczyny, a pracę najlepiej zacząć od zaraz.

Dlaczego rozciąganie to za mało?

W klasycznym stretchingu wydłużamy zazwyczaj jedną część mięśnia w wyniku czego zyskujemy jego elastyczność. Z kolei mobility obejmuje zasięgiem całe mięśnie i pozwala poprawić elastyczność nie tylko mięśni, lecz również stawów (podobnie jak podczas jogi docieramy wówczas do tych głębszych tkanek naszego ciała). W mobility chodzi więc nie tylko o poprawę pracy mięśni, ale przede wszystkim kondycji stawów, torebek stawowych, więzadeł czy powięzi. Właśnie dlatego ta metoda jest lepszym sposobem zapobiegania kontuzjom.

Na czym polegają wzorce ruchowe?

Najczęściej spotykane wzorce ruchowe w życiu codziennym to przysiady, schylanie się, noszenie przedmiotów, odpychanie się i przyciąganie. Jeśli wskażemy je na przykładzie codziennych czynności, są to kolejno siadanie i wstawanie z krzesła, wiązanie butów, noszenie siatek z zakupami i otwieranie ciężkich drzwi lub ich zamykanie.

Definicja wzorców ruchowych w odniesieniu do treningu siłowego nawiązuje więc do ćwiczeń maksymalnie funkcjonalnych opartych na ruchach znajdujących odwzorowanie w życiu codziennym. W życiu codziennym raczej niewiele jest czynności, które wymagają pracy jednego stawu, tak jak ma to miejsce np. w przypadku prostowania ramion z linami na wyciągu górnym czy wznosów ramion ze sztangielkami na boki.

Praca siedząca i wzorce ruchowe

Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat tryb życia przeciętnego człowieka uległ diametralnej zmianie. W wyniku niewłaściwej higieny ruchu, pracy siedzącej i braku aktywności fizycznej doprowadzamy do sytuacji, w której dominują wady postawy oraz brak mobilności i stabilności ciała. Jeśli w dodatku taka osoba zdecyduje się na trening siłowy uwzględniający głównie ćwiczenia na maszynach i ćwiczenia izolowane z wykorzystaniem nieprawidłowych wzorców ruchowych, wtedy ryzyko wystąpienia bólu stawów, mięśni lub nawet kontuzji jest dużo większe.

Wyobraźmy sobie człowieka, który pracuje przy komputerze przez 8 godzin dziennie. Przez większość czasu, który spędza w pracy, przyjmuje pozycję siedzącą. Kiedy uda się na przerwę obiadową, prawdopodobnie znów będzie siedział podczas posiłku. Ten sam człowiek musi dojechać do pracy, najczęściej samochodem, w którym również przyjmuje pozycję siedzącą. Po pracy zmęczony usiądzie w fotelu przed telewizorem.

Taki model postępowania to prosta droga do obciążenia strukturalnego organizmu. U takiej osoby mięśnie głębokie brzucha są osłabione, mięśnie tylnego pasma są rozciągnięte, a przedniego pasma przykurczone. Krążki międzykręgowe mają tendencję do wysuwania się z osi kręgosłupa, a barki rotują się do wewnątrz. Czy jesteśmy w stanie zatrzymać lub nawet cofnąć niekorzystny wpływ siedzącego trybu życia na zdrowie? Okazuje się, że tak. Trening w oparciu o naturalne wzorce ruchowe może nam w tym pomóc.

Podstawowym warunkiem jest odnalezienie naszych najsłabszych ogniw oraz zdiagnozowanie istniejących wad postawy. Trening w oparciu o wzorce ruchowe nie przyniesie dobrych rezultatów, jeśli posiadamy wady strukturalne, które są wynikiem nieprawidłowych nawyków stosowanych przez wiele lat.

Poniżej przedstawiam siedem podstawowych wzorców ruchowych, które powinny stanowić bazę funkcjonalnego treningu siłowego:

– przysiady,
– wypychania,
– przyciągania,
– zgięcia w biodrze,
– wykroki,
– rotacje lub przeciwdziałanie rotacjom,
– chodzenie i noszenie.

Zastosowanie każdego z tych wzorców ruchowych w planie treningowym sprzyja kompleksowemu rozwojowi muskulatury. Niektóre ćwiczenia nie są ukierunkowane bezpośrednio na rozwój mięśni, jednak dzięki wzmocnieniu większości struktur zmniejszają ryzyko kontuzji i wzmacniają słabe punkty.

Zanim przystąpisz do treningu opartego na wzorcach ruchowych, najpierw powinieneś doprowadzić swój organizm do równowagi funkcjonalnej. Jeśli twoje barki są zrotowane do wewnątrz, wprowadź ćwiczenia, które zadbają o ich neutralną pozycję. Jeśli się garbisz, zastosuj ćwiczenia mające na celu zachowywanie prostych pleców na co dzień. Jeśli twoja miednica ma tendencję do przodopochylenia, najpierw spraw, by znalazła się w prawidłowej pozycji.

Wykonywanie ćwiczeń opartych na wzorcach ruchowych przy istniejących patologiach aparatu ruchu może doprowadzić do ich utrwalenia, a to prosta droga do kontuzji.

Zaczynając trening na siłowni musimy najpierw zainteresować się anatomią i biomechaniką naszego ciała. Każdy ruch ma wpływ na dany mięsień i często oddziałuje na mięśnie sąsiadujące. Warto „studiować” anatomię, gdyż tam są zawarte wszystkie kluczowe informacje. Z racji tego, że w XXI wieku mamy sporo problemów ze zdrowiem, głównie z powodu nieodpowiedniego odżywiania, ale też szybkiego tempa życia, brakującej ilości snu oraz oczywiście siedzącego trybu życia. Nasza praca często opiera się na siedzeniu przy biurku i pracy przy komputerze. Młode osoby korzystając cały czas z telefonów mają problem „szyi smartfonowej”. Należy skupić swoją uwagę na odpowiedni trening, aby przeciwdziałać rozwojowi tych niedoskonałości.

Na samym początku uczymy się tak zwanych WZORCÓW RUCHOWYCH.  Są to podstawowe ruchy, które używamy tak naprawdę w naszym codziennym życiu. Dając za przykład ćwiczenie jakim jest martwy ciąg – dominuje tu praca biodra. Dzięki nauce tego wzorca ruchowego jesteśmy w stanie bezpiecznie, bez narażania się na kontuzje podnosić ciężkie przedmioty w naszym codziennym życiu. Są oparte na biomechanice ruchu. Dzięki nim trenerzy mogą odpowiednio dobrać trening indywidualnie do danej osoby. Zdecydowanie jest lepiej ćwiczyć na wolnym ciężarze i budować właśnie te wzorce ruchowe niż bezmyślnie wykorzystywać maszyny, które są dostępne na wielu siłowniach. Nie mówię, że są złe gdyż są w stanie poprawić naszą sylwetkę, zbudować siłę oraz inne, ale nasz trening nie powinien się na nich opierać. Mogą być jedynie dodatkiem do niego.

Często brak świadomości wpływa na brak postępów u osób trenujących.  Bez znajomości tych wzorców możemy sprawić sobie krzywdę i narazić się na kontuzje. Często występuje też problem z dysproporcjami (na przykład tylnej taśmy do przedniej). Dzięki używaniu „movement patterns” możemy przeciwdziałać takim problemom i wzmacniać słabe ogniwa – jeżeli wiemy gdzie dokładnie ten problem leży. W treningu siłowym jesteśmy nastawieni w głównej mierze na rozwój masy mięśniowej, zwiększenie siły mięśni oraz poprawie ogólnej sylwetki ciała.

Kiedy zwiększyła się świadomość ludzi na ten temat to popularyzacji uległo przygotowanie motoryczne, które jest ukierunkowane pod daną dyscyplinę sportową

Co nam daje skupianie się na wzorcach ruchowych?

1. Łatwiejszy dobór ćwiczeń – jeżeli wiemy na czym chcemy dokładnie się skupić to zdecydowanie prościej będzie dobrać do tego odpowiednie ćwiczenie. Na przykład – wiedząc że mamy problemy z mięśniami głębokimi brzucha to nie będziemy wykonywać miliona brzuszków, a skupimy się na ćwiczeniach typu plank czy nawet spacer farmera.

2. Poprawa słabych ogniw – przykładowo- wiemy że nasza prawa noga jest słabsza od lewej – wykorzystujemy lunges i ćwiczenia unilateralne, które poprzez zmianę obciążenia czy liczbę powtórzeń pozwolą na zachowanie równomiernej siły i uniknięcie dysproporcji.

3.  Rehabilitacja – tak trening siłowy również może wykazywać pozytywne skutki w obrębie poprawy ogólnej zdrowia i jest używany w rehabilitacji. Jeżeli mamy barki zrotowane do wewnątrz to się „garbimy” sprawiając, że pogłębia się nasza wada postawy. Poprzez odpowiednie zastosowanie ćwiczeń mamy możliwość odwrócenia tego procesu i zachowania prostych pleców.